TWC_ Newsletter
ระบบที่ควบคุมชะตาชีวิตเรา
จากโพสต์เมื่อวาน คงจำกันได้ว่าเรามีจุดเชื่อมต่อของเซลล์ประสาทอยู่ 1,000,000,000,000,000 จุด (หนึงพันล้านล้านจุด) ซึ่งที่มาของแต่ละจุด หรือการที่แต่จุดเกิดการเชื่อมกันขึ้นได้นั้น เกิดจากการที่เซลล์ประสาทมีการส่งข้อมูลถึงกันชัดเจนมากๆ หรือเกิดขึ้นบ่อยๆ ซ้ำๆ
ปกติเซลล์ประสาทของเราสื่อสารส่งข้อมูลถึงกันโดยกระแสไฟฟ้า ผ่านสารเคมีในสมอง (สารสื่อประสาท) เป็นตัวนำกระแสไฟฟ้า ซึ่งการที่เซลล์ประสาทมีการส่งข้อมูลถึงกันนั้น จะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อเรามีประสบการณ์บางอย่าง ต่อเรื่องใดเรื่องหนึ่ง และมีปฏิกริยาทางความรู้สึก เจตจำนง หรืออารมณ์เกิดขึ้น เช่น พอใจ ไม่พอใจ โกรธ ดีใจ เสียใจ ฯลฯ
เดิมที เซลล์ประสาทตรงจุดเชื่อมต่อนั้น อาจจะเริ่มจากยังไม่ได้เชื่อมต่อถึงกัน เมื่อเกิดการส่งข้อมูลถึงกันบ่อยๆ ซ้ำๆ หรือรุนแรง จากที่ไม่เชื่อมถึงกัน ก็จะเริ่มเชื่อมต่อกัน หรือยิ่งเชื่อมกันเหนียวแน่นยิ่งขึ้นไปอีก และจะยิ่งนำพาเหตุการณ์ทำนองนั้นให้เกิดขึ้นกับเราอีก ให้เราพบเผชิญอีก และรู้สึกซ้ำๆ ยิ่งขึ้นไปอีก เป็นวงจรที่ไม่จบสิ้น
.
แต่ข่าวดีก็คือ เมื่อใดที่เราสามารถกลับมารู้ทันสภาวะนั้น โดยไม่หลงไปรู้สึก หรือมีปฏิกริยาแบบเดิมๆ แต่สามารถแยกตัวออกมา หรือถอยออกมา เห็น ออกมาเป็นผู้สังเกตปฏิกริยาทางอารมณ์นั้นๆ ได้
ระบบการเชื่อมต่อข้อมูลด้วยกระแสไฟฟ้าและสารสื่อประสาท จะเริ่มเกิดการหยุดชะงัก และยิ่งหากเราสามารถทำซ้ำ รู้ทัน ไม่ยอมไหลไปกับสภาวะอารมณ์นั้น ได้บ่อยๆ ระบบจะถูกตัดขาด และจุดเชื่อมต่อนั้น จะหลุดออกจากกัน
ซึ่งนั่นหมายความว่า เราได้หลุดจากวงจรนั้นแล้ว ไม่ต้องตกอยู่ภายใต้วัฏจักรของสภาวะอารมณ์อันเนื่องมาจากเหตุการณ์ในลักษณะนั้นๆ อีกต่อไป
.
ลิงค์โพสต์เมื่อวาน
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1821728974504918&set=a.224198177591347.78670.100000035005271&type=3&theater
ปกติเซลล์ประสาทของเราสื่อสารส่งข้อมูลถึงกันโดยกระแสไฟฟ้า ผ่านสารเคมีในสมอง (สารสื่อประสาท) เป็นตัวนำกระแสไฟฟ้า ซึ่งการที่เซลล์ประสาทมีการส่งข้อมูลถึงกันนั้น จะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อเรามีประสบการณ์บางอย่าง ต่อเรื่องใดเรื่องหนึ่ง และมีปฏิกริยาทางความรู้สึก เจตจำนง หรืออารมณ์เกิดขึ้น เช่น พอใจ ไม่พอใจ โกรธ ดีใจ เสียใจ ฯลฯ
เดิมที เซลล์ประสาทตรงจุดเชื่อมต่อนั้น อาจจะเริ่มจากยังไม่ได้เชื่อมต่อถึงกัน เมื่อเกิดการส่งข้อมูลถึงกันบ่อยๆ ซ้ำๆ หรือรุนแรง จากที่ไม่เชื่อมถึงกัน ก็จะเริ่มเชื่อมต่อกัน หรือยิ่งเชื่อมกันเหนียวแน่นยิ่งขึ้นไปอีก และจะยิ่งนำพาเหตุการณ์ทำนองนั้นให้เกิดขึ้นกับเราอีก ให้เราพบเผชิญอีก และรู้สึกซ้ำๆ ยิ่งขึ้นไปอีก เป็นวงจรที่ไม่จบสิ้น
.
แต่ข่าวดีก็คือ เมื่อใดที่เราสามารถกลับมารู้ทันสภาวะนั้น โดยไม่หลงไปรู้สึก หรือมีปฏิกริยาแบบเดิมๆ แต่สามารถแยกตัวออกมา หรือถอยออกมา เห็น ออกมาเป็นผู้สังเกตปฏิกริยาทางอารมณ์นั้นๆ ได้
ระบบการเชื่อมต่อข้อมูลด้วยกระแสไฟฟ้าและสารสื่อประสาท จะเริ่มเกิดการหยุดชะงัก และยิ่งหากเราสามารถทำซ้ำ รู้ทัน ไม่ยอมไหลไปกับสภาวะอารมณ์นั้น ได้บ่อยๆ ระบบจะถูกตัดขาด และจุดเชื่อมต่อนั้น จะหลุดออกจากกัน
ซึ่งนั่นหมายความว่า เราได้หลุดจากวงจรนั้นแล้ว ไม่ต้องตกอยู่ภายใต้วัฏจักรของสภาวะอารมณ์อันเนื่องมาจากเหตุการณ์ในลักษณะนั้นๆ อีกต่อไป
.
ลิงค์โพสต์เมื่อวาน
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1821728974504918&set=a.224198177591347.78670.100000035005271&type=3&theater