Inner Journey

Inner Journey
การเยียวยาเริ่มต้นเมื่อเราเชื่อมโยงกัน (ตอนที่ 2)

รูดอล์ฟ สไตเนอร์ ได้กล่าวว่า “ผู้เยียวยาต้องมีความรักต่อผู้รับการรักษา ความเป็นไปได้ในการเยียวยาจึงจะเกิดขึ้น” ความรักนี้ไม่ครอบครอง ไม่เรียกร้อง ไม่มีเงื่อนไขใด ๆ นอกจากการได้เห็นคนตรงหน้าหรือคนที่ตนรักเติบโตพัฒนาอย่างมั่นคงเพื่อแยกจากอย่างมีอิสรภาพในเวลาที่เหมาะสม

(อ่านเพิ่มเติม)

Inner Journey
การเยียวยาเริ่มต้นเมื่อเราเชื่อมโยงกัน (ตอนที่ 1)

ในวันที่โลกกำลังเรียกร้องให้เรากลับมาหารากที่แท้จริงของปัญหา การอบรมมนุษยปรัชญาทางการแพทย์ หรือ IPMT ครั้งที่ 8 ที่จบไปเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมาเผยให้เห็นกระบวนการเยียวยาที่ลึกซึ้งและปฏิบัติต่อชีวิตด้วยความเคารพ

(อ่านเพิ่มเติม)

Inner Journey
เลี้ยงลูกด้วยรักและเข้าใจ

ธรรมชาติของมนุษย์ทุกคนเกิดมาพร้อมความเป็นปัจเจค การสร้างลูก หลาน แห่งยุคสมัยภายใต้สังคมในปัจจุบัน คงต้องเห็นตามข้อเท็จจริงที่ว่า ไม่มีสิ่งใดสมดังใจ และไม่มีสิ่งใดสมบูรณ์แบบ
คุณปาริชาติ รักตะบุตร / คุณเล็ก เป็นอีกหนึ่งคุณแม่ที่เลือกที่จะลาออกจากงานที่รักเพื่อทุ่มเทเวลาและทั้งหมดของชีวิตเพื่อดูแลลูกๆ แต่เมื่อวันเวลาเลยผ่านเด็กน้อยเติบโตเป็นวัยรุ่น พร้อมเรื่องยุ่งๆ อีกมากมาย สิ่งที่คุณเล็กทำคือใส่ความรักและสื่อสารด้วยความเข้าใจ เพื่อสร้างภูมิคุ้มกันทางใจให้กันและกัน

(อ่านเพิ่มเติม)

Inner Journey
บทเรียนจากโควิด 19

เปิดประสบการณ์และบอกเล่าเรื่องราวผ่านชีวิตจริงของ คุณปาริชาติ รักตะบุตร / คุณเล็ก อดีตข้าราชการกระทรวงการต่างประเทศ และยังคงเป็นวิทยากรอิสระจนถึงปัจจุบัน การใช้ชีวิตอยู่ในประเทศอิตาลี ที่มีผู้ติดเชื้อโควิดเป็นอันดับ 8 ของโลก เมื่อชะตาชีวิตทำให้พี่เล็กรู้ตัวเองว่าเป็น 1 ในผู้ป่วยที่ติดเชื้อโควิดวิธีการเรียงลำดับจัดสรรค์ร่างกายและจิตใจเป็นสิ่งยากจะควบคุม แต่พี่เล็กผ่านช่วงเวลานั้นมาได้อย่างไรมาร่วมเรียนรู้รับมือและรับฟังจากประสบการณ์นี้ของพี่เล็กไปพร้อมๆ กันค่ะ

(อ่านเพิ่มเติม)

Inner Journey
อักษรศาสตร์...อักษรแห่งรักและสันติสุข

เรื่องราวลุ้นระทึกมากมายที่เราสองคนแม่ลูกผ่านมาด้วยกันตั้งแต่วันที่ลูกอยู่ในท้องกลายเป็นความทรงจำที่งดงามยามแม่ย้อนมองกลับไป แม่ไม่เคยคิดเลยว่าบันทึกความทรงจำของแม่ในวันเกิดลูกแต่ละปีช่วยให้แม่เห็นมุมมองใหม่ที่เราสองคนมีต่อโลกในอนาคตได้อย่างกว้างไกลและลึกซึ้งมากเพียงนี้

(อ่านเพิ่มเติม)

Inner Journey
บ้าน - การงาน - ชีวิต (ตอนที่ 9)

หลังทำคลิปวีดีโอ “เมี่ยงคำอาหารมีแสง” จบ พี่กลับมาสนใจเรื่อง “แสงจากภายใน” อย่างจริงจัง ในใจลึกๆ พี่เริ่มตระหนักว่าองค์กรเรากำลังก้าวสู่วิกฤติ
เรากลับมานับหนึ่งเรื่อง “สูตรเมี่ยงคำ” กันใหม่ เพื่อให้ทุกอย่างเกิดความกระจ่าง เรานั่งคุยกันว่าทำไมเราถึงตัดสินใจเปลี่ยนกุ้งเป็นปลา เปลี่ยนถั่วลิสงเป็นเม็ดมะม่วงหิมพานต์ ทำไมเราใช้เตาถ่าน ใช้กะทะทองเหลือง ใช้น้ำแร่เวลาเคี่ยวน้ำเมี่ยงคำ ทำไมต้องออร์แกนิค ทำไมต้องลดความหวานลง

(อ่านเพิ่มเติม)

Inner Journey
บ้าน - การงาน - ชีวิต (ตอนที่ 8)

จากเมี่ยงคำอาหารปรับสมดุลธาตุที่กลายเป็นสัญลักษณ์ประจำองค์กรเรา พี่ท้าทายตัวเองด้วยการตั้งคำถามใหม่ว่า “อะไรจะเกิดขึ้นถ้าเราจะผนวกความรู้เรื่องอาหารมีแสงเข้ากับเมี่ยงคำปรับสมดุลธาตุ”
จริง ๆ แล้วเกิดจากความต้องการของตัวเองล้วน ๆ ว่าเราจะนำวิชา Design Thinking ที่เรียนมาใช้แก้ปัญหาในองค์กรตัวเองได้อย่างไร ต้องเล่าที่มาที่ไปนิดค่ะว่าทำไมพี่ถึงอยากกลับมาทำงานเรื่องเมี่ยงคำ

(อ่านเพิ่มเติม)

Inner Journey
บ้าน - การงาน - ชีวิต (ตอนที่ 7)

ตอนเรียนจบวิชา Design Thinking ที่ MIT Sloan อาจารย์ถามคำถามเดียวกับครูวอลดอร์ฟอาวุโสทุกท่านถามว่า “พวกเธอจะเอาความรู้นี้ไปทำอะไรให้ประเทศและโลกใบนี้” “งานของเธอจะช่วยแก้ปัญหาเรื่องโลกร้อนและลดภาวะเรือนกระจกอย่างไร”
ในขณะที่อาจารย์ที่ Columbia ที่สอนเรื่องความคิดสร้างสรรค์ ถามว่าองค์กรเธอมีอะไรที่เป็นของเธอจริงๆ โดยไม่ต้องไปพึ่งพาคนข้างนอก เพราะหลายองค์กรเข้าใจผิดว่าถ้าเราอยากมีผลิตภัณฑ์หรือบริการใหม่ๆ เราจะไปหาแรงบันดาลใจจากภายนอก

(อ่านเพิ่มเติม)

Inner Journey
บ้าน - การงาน - ชีวิต (ตอนที่ 6)

พี่กลับมาตั้งสติและค่อยๆ มองปัญหาที่กำลังเผชิญอยู่ทีละเรื่อง พยายามแยกเรื่องส่วนตัวและเรื่องงานออกจากกัน กางวิชาความรู้ทั้งหมดที่ตัวเองมีตรงหน้าแล้วค่อยๆ ปะติดปะต่อว่าจะทำงานกับน้องๆ ที่มีระยะห่างกับเรามากขึ้นทุกวันได้อย่างไร
พี่เห็นข้อจำกัดบางอย่างของตัวเองเมื่อต้องอธิบายเรื่องยากให้ง่าย พี่เป็นคนชอบอธิบายภาพใหญ่ ชอบพาออกนอกเรื่องไปไกลแล้วค่อยวกกลับมาเรื่องเดิม พี่รู้ว่าจะปักหมุดตรงไหน แต่น้องหลุดไปในภาพกว้างที่พี่ให้ เราเลยไม่เคยเจอกันสักที

(อ่านเพิ่มเติม)

Inner Journey
บ้าน - การงาน - ชีวิต (ตอนที่ 5)

ก่อนที่พวกเราจะเดินทางต่อกับคำถามใหม่ว่า “การเรียนรู้ด้วยใจ” เป็นอย่างไร Facebook ขึ้นมาเตือนความทรงจำเมื่อ 4 ปีที่แล้ว ตอนลูกม.6 รุ่นที่ 3 ห้องปรางเล่นละครเพลงขุมทรัพย์สุดปลายฝัน Alchemist ก่อนจบการศึกษาอย่างสมบูรณ์
คงไม่มีความบังเอิญที่เรากำลังพูดเรื่องวิชาชีพแม่ หลายคนคงเจอปัญหาเดียวกับพี่ในวันที่หน้าที่การงานทางโลกตรงกับวันสำคัญในชีวิตลูก วันนั้นเป็นวันที่ต้องตั้งสติดีๆ focus กับหน้าที่การงานตรงหน้าให้สำเร็จลุล่วง

(อ่านเพิ่มเติม)

Inner Journey
บ้าน - การงาน - ชีวิต (ตอนที่ 4)

พี่เริ่มเส้นทางการทำงานตามฝันของตัวเองในวันที่ลูก 3 คนยังเล็กมาก ถ้าจำไม่ผิดปรางเพิ่งขึ้น ป.3 ปัญญ์ยังอยู่อนุบาลและโอมยังไม่เข้าโรงเรียน พี่ต้องปรับตัวอย่างมากกับบทบาทใหม่ที่รวมหน้าที่แม่ ภรรยา และผู้นำองค์กรไว้ด้วยกัน
การมีแก่นยึดและภาพนำทางช่วยให้พี่รับบทบาทใหม่ได้อย่างไม่เคอะเขิน นอกจาก Sekem องค์กรที่พลิกทะเลทรายให้เป็นโอเอซิสแล้ว พี่ยังมีโรงเรียนลูกและคุณครูวอลดอร์ฟอาวุโสหลายท่านเป็นผู้สร้างแรงบันดาลใจ พี่บอกกับน้องทุกคนที่ออฟฟิศว่าองค์กรเราเกิดมาจากครู ถ้าไม่มีครูก็ไม่มีพวกเราในวันนี้

(อ่านเพิ่มเติม)

Inner Journey
บ้าน - การงาน - ชีวิต (ตอนที่ 3)

หลังปรึกษากับคุณครูวอลดอร์ฟอาวุโสจากต่างประเทศหลายท่าน พี่ตัดสินใจตั้งองค์กรของตัวเองขึ้นมาโดยใช้ชื่อ The Three Worlds Creator ซึ่งเป็นชื่อตามนามศักดิ์สิทธ์ของพระผู้สร้างโลกทั้งสาม พี่เลือกใช้ตราสัญลักษณ์ Shri Yantra ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของสหจะโยคะที่พี่ให้ความเคารพสูงสุดเป็นสิ่งยึดเหนี่ยว ใช้แนวคิดมนุษยปรัชญาเป็นแก่นและแนวทางการทำงาน

(อ่านเพิ่มเติม)

Inner Journey
บ้าน - การงาน - ชีวิต (ตอนที่ 2)

หลังวิกฤตวัยกลางคนตอนอายุ 42 พี่ใช้เวลาเกือบ 2 ปีในการเริ่มต้นชีวิตใหม่ สิ่งยึดเหนี่ยวเดียวของพี่คือการเรียนหนังสือ พี่วนเวียนอยู่กับการหาคำตอบว่า “ทำไมเรื่องนี้ต้องเกิดกับฉัน” ไปเรียนที่ไหนก็วนเวียนถามคำถามเดิม
พี่เริ่มสงบลงหลังต้องคิดอย่างจริงจังว่าจะทำอะไรต่อจากนี้ คราวนี้พี่ตามเก็บวิชาทั้งหมดที่ตัวเองค้างไว้ เริ่มลงเรียน online ที่มหาวิทยาลัยเปิดสอนเกี่ยวกับเรื่องจิตวิทยาเชิงบวกและ Coaching

(อ่านเพิ่มเติม)

Inner Journey
บ้าน - การงาน - ชีวิต (ตอนที่ 1)

ห่างหายจากงานเขียนมานานจนต้องลำดับความสำคัญของเรื่องราวมากมายที่เกิดขึ้นในชีวิตหลังเขียนมู่หลานเป็นตอนสุดท้าย
ลังเลและเฝ้ารอที่จะกลับมาเริ่มเขียนจนวันนี้ ถือเป็นฤกษ์งามยามดีในการกลับมาทำในสิ่งที่ตัวเองรักอีกครั้ง ถามใจตัวเองว่าพร้อมหรือยัง ต้องตอบอย่างสัตย์จริงเลยค่ะว่ายังไม่พร้อม ยังรักการใช้ชีวิตแบบเงียบๆ อยู่ ตั้งใจจะกลับมาทำงานอีกครั้งในเดือนเมษายน

(อ่านเพิ่มเติม)

Inner Journey
ปมปริศนา (ตอนจบ)

เส้นทางปริศนาของผ้ามัสลิน 2 ชิ้น เริ่มต้นตั้งแต่เช้าวันศุกร์ที่ผ่านมา น้องที่แสนน่ารักโทรศัพท์ตามไปที่ไปรษณีย์ต้นทางตั้งแต่เช้า เธอฝากข้อความไว้ในไลน์ว่า “มีใครโทรศัพท์หาไหมคะ” พี่ตอบกลับไปว่ามีสายเรียกเข้าเป็นเบอร์มือถือแต่พี่รับไม่ทัน พี่พยายามโทรศัพท์กลับแต่ไม่มีคนรับสาย น้องบอกว่าไม่น่าจะใช่เพราะเธอให้เบอร์โทรศัพท์ของออฟฟิศไปไม่ได้ให้เบอร์มือถือพี่

(อ่านเพิ่มเติม)

Inner Journey
ปมปริศนา

จากคนที่ชอบออกไปจับจ่ายซื้อของด้วยตนเอง พี่ปรับตัวเองให้ทันสมัยเหมาะกับชีวิตยุค New Normal ด้วยการซื้อของ online ช่วงที่ลุ้นที่สุดคือตอนรับของเพราะต้องระบุให้ชัดว่าจะให้ส่งของที่ไหน ประโยคที่บอกเพื่อนๆ ผู้ขายเสมอคือ “วันธรรมดาส่งที่ออฟฟิศ เสาร์ อาทิตย์และวันหยุดนักขัตฤกษ์ส่งที่บ้านนะคะ” แม้ทุกอย่างจะติดขัดมีเรื่องให้ลุ้นบ้างเป็นบางครั้ง แต่ก็ไม่เหมือนครั้งนี้

(อ่านเพิ่มเติม)

Inner Journey
ยิ่งตามหา..ยิ่งได้พบ

ตั้งแต่มีวิกฤติโควิด พี่ผันตัวเองไปเป็นนักข่าวติดตามชีวิตผู้คนอย่างเงียบๆ โดยไม่เคยบอกทุกคนที่บ้าน ทุกเสาร์ อาทิตย์พี่จะตั้งหน้าตั้งตารอวันออกไปซื้อของเข้าบ้านและซื้อข้าวเย็นมากินในบ้าน พี่บอกลูกเพียงว่าแม่อยากไปเลือกซื้อของสดและเลือกข้าวเย็นให้ตัวเอง แม่เบื่อที่จะอยู่บ้าน

(อ่านเพิ่มเติม)

Inner Journey
โอกาสงามยามวิกฤติ (ตอนแรก)

ในขณะที่แม่กำลังปลื้มใจกับเมนูจานด่วนได้ไม่นาน คิดเอาเองว่าลูกต้องชอบแน่ๆ เพราะวันนี้แม่ทอดไข่เจียวได้กรอบและไม่อมน้ำมัน เหตุการณ์ไม่เป็นดังคิด ปัญญ์ถามแม่เสียงเครียดว่าทำไมแม่ทำอาหาร 2 อย่างไม่ทำตามแผนเดิม ปัญญ์คิดเมนูตอนเย็นไว้แล้ว
แม่หุบยิ้มกว้างของตัวเองกลายเป็นยิ้มเครียดหลังพยายามอธิบายเหตุผลหลายเรื่องแต่ไม่สำเร็จ แม้วัฒนธรรมของบ้านจะเอื้อและส่งเสริมการเผชิญหน้าเพื่อเปิดอกพูดความในใจ

(อ่านเพิ่มเติม)

Inner Journey
โอกาสงามยามวิกฤติ (ตอนแรก)

วิกฤติแม่กับวัยรุ่นเมื่อ 2 ปีก่อนช่วยให้แม่ตาสว่างและเติบโตขึ้นหลายด้าน เราใช้เวลาเดินทางไกลจากจุดเดิมมาพอควรและคิดว่าทุกอย่างน่าจะลงตัว แต่ชีวิตไม่ได้สมบูรณ์แบบขนาดนั้น พอเราแม่ลูกแข็งแรงขึ้นคราวนี้ฟ้าส่งบททดสอบมาให้ใหม่ เพื่อให้เราแม่ลูกได้เติบโตขึ้นอีกขั้น
จำได้ว่าเรา 4 คนแม่ลูกไปนั่งกินข้าวกันที่ร้านอาหารชื่อดังเมื่อ 2 ปีก่อน แม่ถามลูกว่า “ซื้อกลับไปกินเป็นข้าวเช้าที่บ้านวันพรุ่งนี้ดีไหมลูก วันนี้ดึกแล้วแม่กลับไปทำอาหารเช้าไม่ทัน” ลูกตอบกลับมาว่า “ดีแม่ จะได้ไม่ต้องกลับไปกินอาหารห่วยๆ ที่บ้าน”

(อ่านเพิ่มเติม)