Inner Journey
ปมปริศนา (ตอนจบ)
เส้นทางปริศนาของผ้ามัสลิน 2 ชิ้น เริ่มต้นตั้งแต่เช้าวันศุกร์ที่ผ่านมา น้องที่แสนน่ารักโทรศัพท์ตามไปที่ไปรษณีย์ต้นทางตั้งแต่เช้า เธอฝากข้อความไว้ในไลน์ว่า “มีใครโทรศัพท์หาไหมคะ” พี่ตอบกลับไปว่ามีสายเรียกเข้าเป็นเบอร์มือถือแต่พี่รับไม่ทัน พี่พยายามโทรศัพท์กลับแต่ไม่มีคนรับสาย น้องบอกว่าไม่น่าจะใช่เพราะเธอให้เบอร์โทรศัพท์ของออฟฟิศไปไม่ได้ให้เบอร์มือถือพี่
คุยจบสักพักมีสายมือถือเรียกเข้า มีเสียงผู้ชายสอบถามเข้ามาว่า “พัสดุหายหรือครับ” เป็นประโยคสั้นๆ ที่พี่เดาเอาเองว่าต้องเป็นคุณบุรุษไปรษณีย์แน่นอน น้ำเสียงเคร่งขรึมมากเหมือนเจ้าหน้าที่มาตรวจสอบข้อร้องเรียน พี่เล่าลำดับเหตุการณ์ให้ฟัง และขอซักถามข้อสงสัยเพื่อทำความเข้าใจกระบวนการทำงาน
พี่ถามไปหลายข้อตั้งแต่ “ทำไมไม่สอดใบสีชมพูให้ไปรับของคะ” “ทำไมไม่ตีคืนผู้ส่งคะ” จนถึงคำถามว่า “ทำไมลายเซ็นผู้รับของชื่อชินริณีคะ” คิดว่าคำถามนี้ยากเกินไป เพราะเสียงปลายสายเงียบไปนาน จนพี่ต้องพูดว่าพี่ไม่ต้องการของคืนนะคะ พี่อยากให้ทั้งผู้ขายและผู้รับมั่นใจในบริการ เรายังอยากใช้บริการและสนับสนุนไปรษณีย์ไทยอยู่เหมือนเดิม
น้ำเสียงปลายสายดูคลายกังวลลงและพูดว่า “ผมจำได้แล้วว่าเป็นซองบางๆ ผมใส่เข้าไปพร้อมจดหมายอื่นๆ” พี่ถามกลับไปใหม่ว่า “น้องคือบุรุษไปรษณีย์ที่มาส่งของให้พี่หรือคะ” “ใช่ครับ” หลังจากเงียบไปนาน มีคำถามว่า “ผมต้องชดใช้ค่าเสียหายเท่าไหร่ครับ”
“ไม่ต้องกังวลเรื่องค่าเสียหายนะคะ ของมูลค่าเล็กน้อยมาก พี่อยากชวนน้องมาช่วยกันคิดว่า คราวหน้าเราจะวางของไว้ตรงไหนดีในช่วงวันหยุด” เราคุยกันยาวว่าจะแก้ไขปัญหาในอนาคตอย่างไรดี เพราะออฟฟิศพี่ไม่มีตู้ใส่จดหมาย ส่วนใหญ่พี่สั่งซื้อหนังสือจากต่างประเทศหรือสั่งของที่มีมูลค่าทางใจ
เราคุยกันหลายทางจนน้องบอกว่า “ไม่เป็นไรครับ ผมจะเก็บไว้ส่งวันจันทร์เลยดีกว่าครับ” ดีจังน้องพบทางออกด้วยตัวเอง พี่ขอบคุณที่น้องโทรศัพท์กลับมาหา สัญญาว่าถ้าเจอซองจะรีบโทรศัพท์กลับไปแจ้ง
หลังวางสายจากพี่ไม่นาน น้องบุรุษไปรษณีย์เข้ามาสอบถามเรื่องของหายด้วยตัวเองอีกครั้ง เสียดายที่เราไม่ได้เจอหน้ากัน น้องชโลธรสอบถามเพิ่มเติมได้ความว่าออฟฟิศเรามีคุณบุรุษไปรษณีย์ 3 คน เป็นผู้บริการจัดส่งจดหมายหรือพัสดุไปรษณีย์ให้ น้องท่านนี้ประจำการเฉพาะวันหยุด มีข้อมูลเสริมว่าน่าจะเพิ่งจบเพราะยังดูเด็กมาก ผอมๆ ใส่แว่น อายุประมาณ 20 ต้นๆ
น่าแปลกที่ในวันเดียวกันนั้น เลขาพี่เจอซองใส่ผ้ามัสลินวางอยู่เงียบๆ ตรงมุมทางเดินเข้าออฟฟิศ แม้พวกเราจะพยายามคาดเดากันต่างๆ นานาว่าซองปริศนานี้มาวางอยู่ตรงมุมนี้ได้อย่างไร ทำไมไม่มีใครเห็นทั้งๆ ที่วางอยู่หลายวัน
พี่รีบโทรศัพท์กลับไปบอกน้องว่า “พี่เจอซองพัสดุลงทะเบียนที่หายแล้วนะคะ” น้องตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่ดีใจว่า “ขอบคุณนะครับ ขอบคุณมากๆ ครับ”
ขอบคุณมิตรภาพมากมายที่เกิดขึ้นระหว่างการตามหาผ้ามัสลิน 2 ผืนนี้ ขอบคุณเพื่อนๆ ทุกคนนะคะสำหรับคำแนะนำที่เป็นประโยชน์ แง่มุมที่พี่ไม่เคยมองและช่วยลุ้นว่าปลายทางของปมปริศนาจะคลี่คลายไปอย่างไร
วันนี้พี่รู้สึกอุ่นใจและมั่นใจกับกระบวนการทำงานของไปรษณีย์ไทยยิ่งกว่าเดิม พี่ชื่นชมความกล้าหาญ ความรับผิดชอบและกระบวนการแก้ปัญหาที่ยั่งยืนในอนาคต
สุดท้ายพี่อยากขอบคุณปมปริศนาที่ช่วยให้พี่เปลี่ยนมุมมอง พี่บอกตัวเองว่าเรื่องบางเรื่องต้องการความกระจ่าง แต่เรื่องบางเรื่องต้องการเพียงความวางใจ ขอเพียงเราวางใจทุกอย่างจะอยู่ในที่ในทางเสมอ
รัก
พี่ณี
22/6/63
บริษัท เดอะ ทรี เวิลด์ส ครีเอเตอร์ จำกัด
LINE ID : the3worldscreator
Facebook : www.facebook.com/the3worldscreator
Tel. 093-2459985, 02-5309150
คุยจบสักพักมีสายมือถือเรียกเข้า มีเสียงผู้ชายสอบถามเข้ามาว่า “พัสดุหายหรือครับ” เป็นประโยคสั้นๆ ที่พี่เดาเอาเองว่าต้องเป็นคุณบุรุษไปรษณีย์แน่นอน น้ำเสียงเคร่งขรึมมากเหมือนเจ้าหน้าที่มาตรวจสอบข้อร้องเรียน พี่เล่าลำดับเหตุการณ์ให้ฟัง และขอซักถามข้อสงสัยเพื่อทำความเข้าใจกระบวนการทำงาน
พี่ถามไปหลายข้อตั้งแต่ “ทำไมไม่สอดใบสีชมพูให้ไปรับของคะ” “ทำไมไม่ตีคืนผู้ส่งคะ” จนถึงคำถามว่า “ทำไมลายเซ็นผู้รับของชื่อชินริณีคะ” คิดว่าคำถามนี้ยากเกินไป เพราะเสียงปลายสายเงียบไปนาน จนพี่ต้องพูดว่าพี่ไม่ต้องการของคืนนะคะ พี่อยากให้ทั้งผู้ขายและผู้รับมั่นใจในบริการ เรายังอยากใช้บริการและสนับสนุนไปรษณีย์ไทยอยู่เหมือนเดิม
น้ำเสียงปลายสายดูคลายกังวลลงและพูดว่า “ผมจำได้แล้วว่าเป็นซองบางๆ ผมใส่เข้าไปพร้อมจดหมายอื่นๆ” พี่ถามกลับไปใหม่ว่า “น้องคือบุรุษไปรษณีย์ที่มาส่งของให้พี่หรือคะ” “ใช่ครับ” หลังจากเงียบไปนาน มีคำถามว่า “ผมต้องชดใช้ค่าเสียหายเท่าไหร่ครับ”
“ไม่ต้องกังวลเรื่องค่าเสียหายนะคะ ของมูลค่าเล็กน้อยมาก พี่อยากชวนน้องมาช่วยกันคิดว่า คราวหน้าเราจะวางของไว้ตรงไหนดีในช่วงวันหยุด” เราคุยกันยาวว่าจะแก้ไขปัญหาในอนาคตอย่างไรดี เพราะออฟฟิศพี่ไม่มีตู้ใส่จดหมาย ส่วนใหญ่พี่สั่งซื้อหนังสือจากต่างประเทศหรือสั่งของที่มีมูลค่าทางใจ
เราคุยกันหลายทางจนน้องบอกว่า “ไม่เป็นไรครับ ผมจะเก็บไว้ส่งวันจันทร์เลยดีกว่าครับ” ดีจังน้องพบทางออกด้วยตัวเอง พี่ขอบคุณที่น้องโทรศัพท์กลับมาหา สัญญาว่าถ้าเจอซองจะรีบโทรศัพท์กลับไปแจ้ง
หลังวางสายจากพี่ไม่นาน น้องบุรุษไปรษณีย์เข้ามาสอบถามเรื่องของหายด้วยตัวเองอีกครั้ง เสียดายที่เราไม่ได้เจอหน้ากัน น้องชโลธรสอบถามเพิ่มเติมได้ความว่าออฟฟิศเรามีคุณบุรุษไปรษณีย์ 3 คน เป็นผู้บริการจัดส่งจดหมายหรือพัสดุไปรษณีย์ให้ น้องท่านนี้ประจำการเฉพาะวันหยุด มีข้อมูลเสริมว่าน่าจะเพิ่งจบเพราะยังดูเด็กมาก ผอมๆ ใส่แว่น อายุประมาณ 20 ต้นๆ
น่าแปลกที่ในวันเดียวกันนั้น เลขาพี่เจอซองใส่ผ้ามัสลินวางอยู่เงียบๆ ตรงมุมทางเดินเข้าออฟฟิศ แม้พวกเราจะพยายามคาดเดากันต่างๆ นานาว่าซองปริศนานี้มาวางอยู่ตรงมุมนี้ได้อย่างไร ทำไมไม่มีใครเห็นทั้งๆ ที่วางอยู่หลายวัน
พี่รีบโทรศัพท์กลับไปบอกน้องว่า “พี่เจอซองพัสดุลงทะเบียนที่หายแล้วนะคะ” น้องตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่ดีใจว่า “ขอบคุณนะครับ ขอบคุณมากๆ ครับ”
ขอบคุณมิตรภาพมากมายที่เกิดขึ้นระหว่างการตามหาผ้ามัสลิน 2 ผืนนี้ ขอบคุณเพื่อนๆ ทุกคนนะคะสำหรับคำแนะนำที่เป็นประโยชน์ แง่มุมที่พี่ไม่เคยมองและช่วยลุ้นว่าปลายทางของปมปริศนาจะคลี่คลายไปอย่างไร
วันนี้พี่รู้สึกอุ่นใจและมั่นใจกับกระบวนการทำงานของไปรษณีย์ไทยยิ่งกว่าเดิม พี่ชื่นชมความกล้าหาญ ความรับผิดชอบและกระบวนการแก้ปัญหาที่ยั่งยืนในอนาคต
สุดท้ายพี่อยากขอบคุณปมปริศนาที่ช่วยให้พี่เปลี่ยนมุมมอง พี่บอกตัวเองว่าเรื่องบางเรื่องต้องการความกระจ่าง แต่เรื่องบางเรื่องต้องการเพียงความวางใจ ขอเพียงเราวางใจทุกอย่างจะอยู่ในที่ในทางเสมอ
รัก
พี่ณี
22/6/63
บริษัท เดอะ ทรี เวิลด์ส ครีเอเตอร์ จำกัด
LINE ID : the3worldscreator
Facebook : www.facebook.com/the3worldscreator
Tel. 093-2459985, 02-5309150
|