Inner Journey
ยิ่งตามหา..ยิ่งได้พบ
​

ตั้งแต่มีวิกฤติโควิด พี่ผันตัวเองไปเป็นนักข่าวติดตามชีวิตผู้คนอย่างเงียบๆ โดยไม่เคยบอกทุกคนที่บ้าน ทุกเสาร์ อาทิตย์พี่จะตั้งหน้าตั้งตารอวันออกไปซื้อของเข้าบ้านและซื้อข้าวเย็นมากินในบ้าน พี่บอกลูกเพียงว่าแม่อยากไปเลือกซื้อของสดและเลือกข้าวเย็นให้ตัวเอง แม่เบื่อที่จะอยู่บ้าน
 
ความลับเพิ่งมาแตกตอนแม่ส่งรูปใน Facebook ให้ลูกดู ได้ยินลูกคุยกันระหว่างรอแม่แต่งตัวว่า “รู้แล้วว่าแม่จะไปเก็บรูป” จริงๆ แล้วแม่ไปเก็บความเปลี่ยนแปลง ความเบิกบานและสีสันที่เริ่มเจิดจ้ามากขึ้นในทุกๆ ครั้งที่แม่ไปเยือน เหมือนกับวันนี้ที่แม่รีบแต่งตัวรอตั้งแต่เช้าเพื่อจะได้ไปเก็บข้อมูลเพิ่มระหว่างนั่งรออาหารที่สั่ง
 
บรรยากาศโดยรอบเริ่มคึกคักมากขึ้น เมื่อวานพี่เก็บรูปได้เยอะมาก วันนี้ขอเปลี่ยนมานั่งเขียน “Biography กับลำดับที่ของพี่น้อง” ตอนจบแทนเพราะความคิดเพิ่งพรั่งพรูก่อนออกจากบ้าน พี่ตั้งหน้าตั้งตาเขียนจนแบตหมดนึกได้ว่าวาง Power Bank ไว้ที่บ้านเลยหยิบหนังสือที่ติดตัวมาอ่านต่อ ลืมเรื่องโทรศัพท์เสียสนิทใจ
 
กลับถึงรถรู้สึกแปลกๆ ว่าตัวเองลืมอะไร ใจหายแวบตอนค้นกระเป๋าทั้งใบแล้วหาโทรศัพท์ไม่เจอ พี่สมบูรณ์รีบวนรถกลับมาที่ห้างและได้ยินเสียงตามหลังมาว่า “ทำใจเถอะ หายแน่นอน”
 
ถามคุณยามที่เฝ้าประตู ค้นตามรถเข็นคันที่ตัวเองจอดทิ้งไว้ เดินหาทุกที่แต่ไม่เจอ ถามตัวเองว่าห่วงอะไร ไฟล์ต้นฉบับที่เขียนอยู่บน Drive และเพิ่งย้ายรูปทั้งหมดในเครื่องไปไว้ในคอมพิวเตอร์ ไม่มีอะไรให้ห่วง ถ้าหายจริงก็คงต้องเปลี่ยนเครื่องใหม่
 
ก่อนกลับนึกได้ว่ายังมีที่สุดท้ายที่ยังไม่ได้ไปหาคือเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ ช่วงหลังที่กระเป๋าพี่หายบ่อยระหว่างเดินทางไกล พี่เริ่มคุ้นกับการไปฝากข้อความหรือขอความช่วยเหลือจากเคาน์เตอร์ Information ของสนามบินแต่ละแห่ง
 
พี่แวะไปแจ้งก่อนกลับไปที่รถว่า “น้องคะ โทรศัพท์พี่หาย ถ้ามีใครเก็บได้ ฝาก…” ยังพูดไม่จบประโยคสายตาก็หันไปเห็นโทรศัพท์ตัวเองวางอยู่บนชั้น รีบบอกน้องเจ้าหน้าที่ว่า “โทรศัพท์เครื่องที่วางอยู่เป็นของพี่ค่ะ” น้องขอให้พี่โทร. เข้าเครื่องของตัวเอง พี่บอกว่าโทรศัพท์พี่แบตหมดโทร. เข้าไม่ได้นะคะ
 
น้องยื่นโทรศัพท์ให้โดยไม่พูดอะไร พี่ถามต่อว่าใครเก็บได้ค่ะ น้องบอกเพียง “มีคุณลูกค้าเอามาฝากไว้ค่ะ” กลับมาที่รถเห็นพี่สมบูรณ์กับลูกๆ กำลังช่วยค้นรถเผื่อโทรศัพท์หล่นอยู่ใต้เบาะเหมือนครั้งที่แล้ว
 
บทสนทนาใหม่เริ่มขึ้นว่านี่คือเรื่อง “โชคดีที่ได้เจอ” หรือ “ถือว่าฟาดเคราะห์ ถ้าหาย” พี่สรุปว่า “ไม่มีเรื่องโชคดีแต่เป็นเรื่องดีๆ ที่เราเคยทำไว้ เรื่องนี้เป็นอีกหนึ่งเรื่องดีๆ ที่เราต้องรีบบอกต่อ”
 
จริงๆ แล้วชีวิตส่งเรื่องดีๆ เข้ามาในชีวิตเสมอ อยู่ที่เราออกตามหาและบันทึกเรื่องราวดีๆ ที่เราค้นพบไว้หรือไม่
 
ขอบคุณคุณลูกค้านิรนามที่พี่ไม่ทราบว่าเป็นใคร คุณได้ช่วยยืนยันอีกหนึ่งเสียงว่าเรื่องราวดีๆ ยังคงเกิดขึ้นบนโลกนี้เสมอ ขอเพียงเราออกตามหา..และเราจะได้พบ
 
รัก
พี่ณี
19/4/63

บริษัท เดอะ ทรี เวิลด์ส ครีเอเตอร์ จำกัด
LINE ID : the3worldscreator
Facebook : www.facebook.com/the3worldscreator
Tel. 093-2459985, 02-5309150

---