Inner Journey
หนึ่งวัน...หนึ่งชีวิต...หนึ่งการจากลา
นับจากวันที่ต้นไม้ใหญ่ข้างออฟฟิศถูกโค่นจนเหลือแต่ตอ พี่พบว่าการแอบไปรดน้ำตอไม้ทุกครั้งที่มีเวลาว่าง เป็นการกระทำเล็กๆ ที่ช่วยขับเคลื่อนความฝันบางอย่างที่เก็บไว้มานานตั้งแต่ลูกยังเล็กให้เป็นจริง
ตอนพี่เด็กๆ พี่ชอบปลูกต้นไม้มากแต่โดนคนแซวตลอดว่า “มือร้อน ปลูกอะไรไม่ขึ้น” พี่เก็บความสงสัยไว้ในใจและอยากรู้ว่าตัวเองเป็นคน “มือร้อน” จริงหรือเปล่า พี่เก็บงำความลับนี้ไว้และหมายมั่นปั้นมือว่าจะกลับมาปลูกต้นไม้อีกครั้งเมื่อเวลาและสถานที่อำนวย
เราย้ายบ้านจากบางบอนมาอยู่ลาดพร้าวตอนที่ปรางอายุ 3 ขวบกว่าและปัญญ์อายุ 4 เดือน พี่จ้างคนจัดสวนให้ปลูกต้นไม้รอบบ้านแต่ไม่เคยแม้แต่จะไปรดน้ำ ชีวิตพี่สาละวนกับการทำงาน ออกไปทำงานแต่เช้าและกลับดึกทุกวัน ไม่มีเวลาได้เหลียวมองความงามของดอกไม้ และลืมเรื่องปลูกต้นไม้ไปเสียสนิทใจ
พี่กลับมาปลูกต้นไม้ใหม่อีกครั้งในวันที่ตัวเองยุ่งที่สุดในชีวิตในช่วง 3-4 เดือนที่ผ่านมา ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่รู้ว่าอยากทำงานกับดิน อยากมือเปื้อนดิน อยากปลูกต้นไม้ทดแทนต้นไม้ใหญ่ที่หายไป อยากเห็นดอกไม้บาน อยากสร้างอนาคตใหม่ด้วยสองมือของตัวเอง
|
ตอนซื้อต้นไม้มาปลูกพ่อลูกทุกคนในบ้านพากันส่ายหัว นึกว่าแม่หาของเล่นใหม่มาประดับไว้ในบ้านและคงไม่มีเวลาได้ลงไปเหลียวแล มันคงเหี่ยวเฉาลงในไม่ช้า มีเพียง ”เจ้าพูม่า” หมาพันธุ์ชิวาวาขนเกรียนสีขาวสลับน้ำตาลอ่อนที่เห็นพี่นั่งปลูกต้นไม้ เพาะต้นมะเขือเทศ พริก มะนาว กะเพราและรดน้ำต้นไม้ด้วยตัวเองทุกวัน
“พูม่า” คือชื่อจริงที่เด็กๆ ตั้งให้ลูกหมาสีน้ำตาลดำลายเหมือนเสือพูม่าที่เราหมายตาว่าจะขอมาเลี้ยงที่บ้านตั้งแต่แรกคลอด แต่เจ้าพูม่าตัวจริงถูกคนหยิบผิดตัวไป ป้าเจี๊ยบเลยยกเจ้าพูม่าตัวสำรองที่ป้าเจี๊ยบตั้งใจเก็บไว้เลี้ยงเองให้เรา |
|
แม้หน้าตาและสีขนจะไม่มีอะไรคล้ายเสือพูม่าแม้แต่น้อย ลูกๆ อยากเก็บชื่อนี้ไว้เราจึงเรียกมันว่า “พูม่า” มันมีชื่อเล่นว่าเพซซี่ หรือเพซ ที่เป็นลูกตั้งเพิ่มให้ ตอนหลังทุกคนเรียกมันว่าเพซซี่จนติดปาก ปัญญ์บันทึกวันเกิดและวิธีดูแลไว้ในกระดาษโน้ตเล็กๆ ว่ามันเกิดวันที่ 24 มีนาคม 2556 ย้ายมาอยู่กับครอบครัวเราหลังหย่านมตอนอายุได้ 3 เดือน
แม้ช่วงแรกพี่จะคัดค้านหัวขนฝาเพราะไม่อยากเลี้ยงหมา 3 ตัวในบ้าน เรามีเจ้านิล ไทเกอร์หมาพันธุ์ชิสุอยู่แล้ว แต่พ่อลูกยืนยันแข็งขันว่าจะดูแลมันอย่างดีเพราะลูกๆ หลงรักมันตั้งแต่ยังไม่ทันเห็นหน้า
ตอนเพซซี่มาใหม่ๆ ทุกคนในบ้านขำกับท่ากระโดดวนงับหางตัวเองของมัน เรามองว่ามันน่ารักดี แต่ตอนหลังเราเพิ่งรู้ว่าอาการนี้เป็นอาการป่วยทางสมอง เราพยายามพามันเข้ามาเลี้ยงในบ้านเหมือนไทเกอร์ แต่ก็ต้องถอดใจเพราะความซน กัดของไม่เลือกและชอบประกาศจองถิ่นโดยการวิ่งฉี่ทั่วบ้าน
แม้ช่วงแรกพี่จะคัดค้านหัวขนฝาเพราะไม่อยากเลี้ยงหมา 3 ตัวในบ้าน เรามีเจ้านิล ไทเกอร์หมาพันธุ์ชิสุอยู่แล้ว แต่พ่อลูกยืนยันแข็งขันว่าจะดูแลมันอย่างดีเพราะลูกๆ หลงรักมันตั้งแต่ยังไม่ทันเห็นหน้า
ตอนเพซซี่มาใหม่ๆ ทุกคนในบ้านขำกับท่ากระโดดวนงับหางตัวเองของมัน เรามองว่ามันน่ารักดี แต่ตอนหลังเราเพิ่งรู้ว่าอาการนี้เป็นอาการป่วยทางสมอง เราพยายามพามันเข้ามาเลี้ยงในบ้านเหมือนไทเกอร์ แต่ก็ต้องถอดใจเพราะความซน กัดของไม่เลือกและชอบประกาศจองถิ่นโดยการวิ่งฉี่ทั่วบ้าน
พวกเรามาประเมินกันว่าเรายุ่งเกินไปจนไม่ได้ฝึกมารยาทการอยู่ร่วมกับพวกเราในบ้าน ที่สำคัญตอนนี้เพซซี่ก็อายุมากเกินที่จะพาไปฝึกได้ ด้วยเหตุนี้เลยทำให้มันเป็นหมาตัวเดียวที่ถูกเลี้ยงไว้ในกรงนอกบ้าน เราจะอนุญาตให้เข้าบ้านตอนลูกๆ ปิดเทอมเท่านั้น
เพซซี่เป็นหมาที่ปากเปาะมาก เห่าเก่ง ไม่กลัวใคร พร้อมกระโดดงับทุกคนที่เข้ามาใกล้ลูก 3 คน พวกเราชอบแซวว่ามันไม่ประเมินขนาดของตัวเองและไม่รู้ว่าต้องวางตัวอย่างไรตอนเจอผู้ใหญ่ มันประจบเราสองคนพ่อแม่ไม่เป็น บางครั้งมันก็ขู่และวิ่งงับแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย
ช่วงแรกที่พี่ไปรดน้ำต้นไม้เพซซี่จะมองพี่ทุกวัน เลิกเห่า เลิกขู่ แต่เดินวนมาวนไป มันดูตื่นเต้นมากตอนเห็นพี่เดินไปรดน้ำต้นไม้ มันจะลุกขึ้นนั่งอย่างกระฉับกระเฉงในท่าเตรียมพร้อม พี่ยังแอบนึกชมในใจว่า “อืม! เริ่มน่ารักขึ้นทุกวันนะเรา”
เพซซี่เป็นหมาที่ปากเปาะมาก เห่าเก่ง ไม่กลัวใคร พร้อมกระโดดงับทุกคนที่เข้ามาใกล้ลูก 3 คน พวกเราชอบแซวว่ามันไม่ประเมินขนาดของตัวเองและไม่รู้ว่าต้องวางตัวอย่างไรตอนเจอผู้ใหญ่ มันประจบเราสองคนพ่อแม่ไม่เป็น บางครั้งมันก็ขู่และวิ่งงับแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย
ช่วงแรกที่พี่ไปรดน้ำต้นไม้เพซซี่จะมองพี่ทุกวัน เลิกเห่า เลิกขู่ แต่เดินวนมาวนไป มันดูตื่นเต้นมากตอนเห็นพี่เดินไปรดน้ำต้นไม้ มันจะลุกขึ้นนั่งอย่างกระฉับกระเฉงในท่าเตรียมพร้อม พี่ยังแอบนึกชมในใจว่า “อืม! เริ่มน่ารักขึ้นทุกวันนะเรา”
|
|
|
พักหลังมันคงเบื่อที่เห็นพี่นั่งคุยกับต้นไม้ นั่งดมกลิ่นมะลิซ้อนดอกเดียวที่บานในบ้าน มันเลยนอนนิ่งๆ กรอกตาไปมาดูพี่รดน้ำต้นไม้เช้าเย็นอย่างเดียว
ช่วงหลังบ้านเราเริ่มมีความหลากหลายทางชีวภาพมากขึ้น พี่เห็นจิ้งเหลน หนอนบุ้งลายสวย ผีเสื้อกลางวัน ผีเสื้อกลางคืนบินกันให้ว่อน พี่หันไปคุยกับเพซซี่ว่า “เห็นไหมไม่เหงาแล้วนะ เราพาเพื่อนมาเล่นกับเพซซี่หลายตัว”
พี่คุยกับเพรซซี่บ่อยขึ้น ความสัมพันธ์ของเราพัฒนาดีขึ้นเรื่อยๆ ทุกวัน พี่บอกเพซซี่ว่า “เดี๋ยวดอกคุณนายตื่นสายบานเต็มกระถาง กรงเพซซี่ก็จะสวยแล้วนะ” แต่เพซซี่ไม่ได้อยู่ทันเห็นดอกคุณนายตื่นสายบานเพราะมันจากเราไปอย่างสงบเมื่อเช้านี้
พวกเรามองไม่เห็นแผลใดๆ บนตัวเพซซี่ มันเป็นการจากลาที่เรายังไม่ทันได้ตั้งตัว เมื่อวานปรางยังปล่อยมันมาวิ่งเล่นรอบบ้านและเก็บมันเข้ากรงตอน 5 โมงเย็นก่อนฝนตก เช้านี้โอมไปให้อาหารก็เจอมันนอนตัวแข็งทื่ออยู่ในกรงแล้ว
เราสันนิษฐานกันเองว่ามันน่าจะมารับเคราะห์แทนแม่เพราะพี่เพิ่งลื่นล้มหน้าขมำที่มุขหน้าบ้านได้เพียง 1 วัน ด้วยความเคล็ดขัดยอกทำให้พี่ไม่ได้ไปรดน้ำต้นไม้เหมือนทุกวัน ผ่านไปเพียง 1 วันเพซซี่ก็จากพวกเราไปอย่างไม่มีวันกลับในเช้าวันอาสาฬหบูชา
วันนี้ทุกคนในบ้านติดเรียน เหลือเพียงพ่อและปรางที่พาร่างไร้วิญญาณไปเผาที่วัดคลองเตยใน และทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้กับมัน เชื่อว่าดวงวิญญาณของเพรซซี่จะไปสู่สุขคติและได้เกิดในภพภูมิที่ดีต่อไป
ปล. เพซซี่เอย! วันนี้ดอกพุดเศรษฐีที่ปลูกอยู่ใกล้กรงเพรซซี่บานแล้ว ขอมอบดอกพุดสีขาวที่หอมมากๆ ดอกนี้ให้เป็นสัญลักษณ์นำทาง ไม่ต้องห่วงอะไรแล้วนะ เพซซี่ก็รู้ว่าพวกเรารักเพซซี่มากแค่ไหน
เราคุยกันเมื่อเย็นว่าเราจะปลูกดอกไม้กลิ่นหอมและคุณนายตื่นสายแทนที่กรงเพซซี่และเราจะหาเพื่อนใหม่มาให้นิลกับไทเกอร์ สัญญาว่าเราจะดูแลเพื่อนใหม่อย่างดี หลับให้สบายนะ ครอบครัวเราทุกคนก็จะเก็บความทรงจำดีๆ ตลอด 5 ปีที่เราอยู่ด้วยกันไว้ในใจตลอดไป
รัก
พี่ณี
27/7/61
บริษัท เดอะ ทรี เวิลด์ส ครีเอเตอร์ จำกัด
LINE ID : the3worldscreator
Facebook : www.facebook.com/the3worldscreator
Tel. 093-2459985, 02-5309150
Fax. 02-5309150