​Biography สัมภาษณ์พิเศษ
ลูกสาวคนโต (ตอนที่ 2)
​

แม่: มีเพื่อนรู้ไหมคะว่าปรางจบโรงเรียนวอลดอร์ฟ
ปราง: ปรางเคยเล่าให้เพื่อนฟังเขาบอกว่าดีจัง เป็นโรงเรียนที่ไม่ต้องเรียนหนังสือ ไม่ต้องมีการบ้าน ปรางว่ามันไม่ใช่นะแต่ไม่อยากอธิบาย เพื่อนหลายคนก็ไม่รู้จักโรงเรียนแบบเราเพราะเพื่อนปรางส่วนใหญ่จบจากโรงเรียนที่มีชื่อเสียง
ปราง: ปรางเพียงคุยกับเพื่อนได้ทุกเรื่อง เพื่อนเย็บผ้าได้เหมือนโรงเรียนเรา เพื่อนบางคนคุยเรื่องดนตรี ปรางก็คุยกันได้ บางทีเราก็คุยกันเรื่องร้องเพลงประสานเสียง เวลาทำงานด้วยกันเลยไม่มีปัญหา
แม่: ปีนี้ปี 3 แล้วเรียนหนักไหมคะ
ปราง: ก็หนักนะ...จะยุ่งตอนทำรายงานกลุ่มเพราะเราต้องทำงานกับเพื่อนหลายคน ปรางโอเคนะที่คุณจะส่งงานตอนตี 1 หรือตี 3 แต่ขอให้คุณส่งงานเพราะเป็น commitment ที่เรามีให้กัน เมื่อก่อนเพื่อนไม่ค่อยรู้ว่าปรางทำงานอย่างไร ตอนนี้ปรางก็เป็นคนตามงานเพื่อน แต่ละคนก็มีวิธีทำงานต่างกัน ปรางจะคอยเตือนเพื่อนว่าต้องส่งรายงานเมื่อไหร่ เพื่อนบางคนก็ให้ปรางช่วยจัดตารางการทำงานให้
แม่: แสดงว่าปรางเป็นหัวหน้ากลุ่มได้
ปราง: ปรางไม่ค่อยชอบเรียกตัวเองว่าเป็นหัวหน้า ปรางชอบเรื่องช่วยจัดตารางงานให้ทุกคนมากกว่า ปรางรู้ว่างานต้องส่งเมื่อไหร่และควรตามงานเขาตอนไหน ปกติปรางจะทำงานตัวเองให้เสร็จเรียบร้อยก่อนแล้วตามเพื่อนสัก 2 อาทิตย์ล่วงหน้า
แม่: ปีนี้ปรางต้องไปฝึกงานแล้ว การเรียนในโรงเรียนวอลดอร์ฟช่วยให้บริษัทเลือกเราไหมคะ
ปราง: ไม่นะ ขึ้นอยู่กับบริษัทให้ค่ากับเรื่องอะไร บางบริษัทก็เลือกเฉพาะคนที่ present ตัวเองได้ดี เขาก็เลือกคนที่คะแนนเยอะในเรื่องที่เขาต้องการไป บางบริษัทให้ความสำคัญกับประสบการณ์ในอดีตของเรา เขาสนใจความสามารถที่เรามี ต้องขึ้นอยู่กับคุณค่าของแต่ละบริษัทจริงๆ
ปราง: ปรางรู้ว่าจุดอ่อนปรางคือไม่ค่อย present ตัวเอง อย่างเพื่อนส่วนใหญ่คุยกันว่าภาษาอังกฤษเขาอยู่ Sec 2 มีเพื่อนที่สนิทเท่านั้นที่รู้ว่าปรางอยู่ Sec 1 เพื่อนอาจคิดว่าปรางอยู่ Sec 3, 4, 5 ก็ได้ ตอนนี้เพื่อนเพิ่งรู้ว่าปรางอยู่ Sec 1 เรื่องแบบนี้อาจทำให้เราพลาดไม่ได้รับคัดเลือกตอนสมัครงานได้
แม่: ตอนเด็กๆ ปรางโดนแม่ตีและแม่เลี้ยงปรางมาผิดทุกเรื่องวันนี้ส่งผลกับปรางบ้างไหมคะ
ปราง: ต้องบอกว่ามันทำให้ปรางเป็นคนขี้กลัวและคิดลบมากกว่า ปรางไม่ชอบเสียงดังและตกใจแบบไม่มีสาเหตุ ตอบไม่ได้ว่าทำไมถึงกลัว เวลาแม่ถามว่าทำไมปรางขี้ตกใจปรางตอบไม่ได้ รู้แต่ว่าไม่ชอบเสียงดัง
แม่: ปรางยกตัวอย่างเรื่องคิดลบให้แม่ฟังหน่อยได้ไหมคะ
ปราง: ปรางจะคิดไปล่วงหน้าก่อนว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้น เช่นถ้าเราไปต่างประเทศตอนพ่อขับรถปรางก็จะพูดว่าเดี๋ยวรถชน พ่อก็บอกว่าพูดเป็นลางไม่ดี แต่ความจริงคือถ้าปรางคิดไว้แล้วมันจะไม่เกิด
ปราง: เหมือนตอนปราง present งานที่มหาวิทยาลัย ปรางก็จะคิดว่าไมค์จะดังไหม ถ้าไม่ดังจะทำอย่างไร ถ้า slide เปิดไม่ได้ต้องทำอย่างไรต่อ มันทำให้ปรางวางแผนล่วงหน้าได้ ถ้าเกิดอะไรขึ้นปรางจะได้เตรียมตัวทัน ปรางไม่อยากแก้ปัญหาแบบฉุกละหุก
แม่: ปรางคิดว่าประสบการณ์ที่ปรางได้รับตอนวัยเด็กทำให้ปรางเตรียมตัวเองอย่างไรคะถ้าปรางโตขึ้น
ปราง: ปรางคงไม่พูดเสียงดังกับลูกปราง ปรางจะเลือกแต่งงานกับคนที่เราคุยกันได้ไม่ต้องเถียงกันเสียงดังเหมือนพ่อแม่ ปรางสามารถรับฟังทุกคนในบ้านได้และอยากให้บ้านปรางเงียบสงบ บอกก่อนนะว่าปรางคงให้ลูกปรางดูทีวีแต่คงจัดเป็นเวลาไม่ให้อยู่หน้าจอนานๆ เพราะตอนเด็กๆ ปรางแอบแม่ดูทีวีแล้วมันเหนื่อยมากที่ต้องมาคอยหลบกลัวแม่รู้
ปราง: ปรางคิดว่าเราจัดเวลาให้ลูกได้เล่น กิน นอนเป็นเวลา ปรางคงไม่ให้ลูกเร่งเรียน เรียนไปตามวัยของเขา ถ้าลูกปรางโตขึ้นมาถึงเขาจะฐานะไม่ดีแต่มีความสุข ปรางโอเคเลยนะ
ปราง: ปรางคิดว่าเรื่องที่ยากที่สุดคือสอนให้ลูกคิดเป็น ไม่รู้จะสอนอย่างไร แต่คงเริ่มจากการให้ลูกปรางจัดกระเป๋านักเรียนเองก่อนเขาจะได้มี awareness รู้ว่าวันนี้วันจันทร์ต้องใส่ชุดนักเรียน นี่เป็นเรื่องที่ปรางเพิ่งคิดได้ตอนเราคุยกัน
ติดตามวิธีคิดของลูกสาวคนโตต่อได้ในตอนจบค่ะ

รัก
พี่ณี
8/5/63

บริษัท เดอะ ทรี เวิลด์ส ครีเอเตอร์ จำกัด
LINE ID : the3worldscreator
Facebook : www.facebook.com/the3worldscreator
Tel. 093-2459985, 02-5309150

---