Biography กับลำดับที่ของพี่น้อง ตอนที่ 31
ความผิดปกติข้อที่ 3 น่าจะมาจากโลกภายในลูกขยายตัวมากขึ้น ตั้งแต่ปัญญ์ทำโปรเจ็ค ม.6 เรื่องการสื่อสารเพื่อสันติของวัยรุ่นภายในครอบครัว ทำให้แม่รู้ว่าเรื่องการสื่อสารเป็นเรื่องที่ต้องฝึก ไม่ได้เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ แม่ต้องหัดสื่อสารอารมณ์ของตัวเองให้ลูกเข้าใจ
หลายครั้งที่แม่สติหลุด ลูกจะถามว่าแม่โกรธอะไร แม่เลยต้องถามตัวเองบ่อยๆ ว่าโกรธเรื่องอะไร จะได้สื่อสารสิ่งที่แม่รู้สึกออกไปอย่างอิสระ เสียใจก็บอกเสียใจ โกรธก็บอกว่าโกรธ ทำไม่ได้ก็ร้องขอความช่วยเหลือ ลูกจะบอกแม่กลับทันทีว่า “งานนี้พวกเราช่วยแม่ได้ งานนี้แม่ทำเองนะพวกเราไม่ว่าง” เรียบง่าย ตรงมาตรงไป ไม่ต้องงอน ไม่ต้องงอแงเพราะลูกไม่ง้อ
วันที่แม่หัวร้อน แม่บ่นโอมว่า “แม่เหนื่อยแล้วจะไม่ทำกับข้าวให้ทุกคนกิน” โอมบอกเสียงเรียบว่า “แล้วแต่แม่..ถ้าแม่จะไม่ทำกับข้าวให้ลูกกินเหมือนที่แม่ทั่วโลกเขาทำกัน” บ่นไป 2-3 ครั้งแล้วก็เลิกบ่นเพราะลูกพูดประโยคเดิม จนแม่ต้องกลับมาพิจารณาตัวเองว่ามาตรฐานแม่ทั่วโลกเขาทำอย่างไร เพิ่งรู้ว่าเป็นแม่วัยรุ่นเขาใช้มาตรฐานโลกเป็นเกณฑ์
หลายครั้งที่แม่สติหลุด ลูกจะถามว่าแม่โกรธอะไร แม่เลยต้องถามตัวเองบ่อยๆ ว่าโกรธเรื่องอะไร จะได้สื่อสารสิ่งที่แม่รู้สึกออกไปอย่างอิสระ เสียใจก็บอกเสียใจ โกรธก็บอกว่าโกรธ ทำไม่ได้ก็ร้องขอความช่วยเหลือ ลูกจะบอกแม่กลับทันทีว่า “งานนี้พวกเราช่วยแม่ได้ งานนี้แม่ทำเองนะพวกเราไม่ว่าง” เรียบง่าย ตรงมาตรงไป ไม่ต้องงอน ไม่ต้องงอแงเพราะลูกไม่ง้อ
วันที่แม่หัวร้อน แม่บ่นโอมว่า “แม่เหนื่อยแล้วจะไม่ทำกับข้าวให้ทุกคนกิน” โอมบอกเสียงเรียบว่า “แล้วแต่แม่..ถ้าแม่จะไม่ทำกับข้าวให้ลูกกินเหมือนที่แม่ทั่วโลกเขาทำกัน” บ่นไป 2-3 ครั้งแล้วก็เลิกบ่นเพราะลูกพูดประโยคเดิม จนแม่ต้องกลับมาพิจารณาตัวเองว่ามาตรฐานแม่ทั่วโลกเขาทำอย่างไร เพิ่งรู้ว่าเป็นแม่วัยรุ่นเขาใช้มาตรฐานโลกเป็นเกณฑ์
ความผิดปกติข้อสุดท้ายน่าจะมาจากวิกฤติไวรัสโคโรนา หรือโควิด 19 แม่ไม่คิดเหมือนกันว่าจะได้เขียน Biography ตอนสุดท้ายในช่วงที่ชีวิตคนทั้งโลกเผชิญความท้าทายของการแพร่ระบาดนี้ แม่แค่รู้ว่ายังมีเรื่องบางอย่างที่รอการสุกงอมแต่ไม่รู้ว่าเรื่องอะไรทำให้แม่เขียนตอนจบไม่ได้สักที
ในวันที่โลกผันผวน ไม่แน่นอน แม่รู้สึกเพียงว่าลูกโตและนิ่งมากขึ้น ลูกทุกคนรับรู้สถานการณ์และความเป็นไปของโลก สามารถปรับตัว และมองความจริงข้อใหม่ที่เกิดขึ้นบนโลกทั้งในแง่มุมของวิทยาศาสตร์และจิตวิญญาณ ลูกรับผิดชอบและลุกขึ้นมาจัดการในเรื่องที่ตัวเองทำได้ ข้อนี้แม่หมดห่วง |
ถ้าประเมินตัวเองในฐานะแม่วัยรุ่น แม่รู้สึกว่าตัวเองมีอิสระมากกว่าช่วงลูกยังเล็ก ไม่ต้องอาละวาดหรือวางมาดเคร่งขรึมต่อหน้าลูก ได้ทำในสิ่งที่ฝันมานาน ได้อ้อยอิ่งกับงานที่ตัวเองรัก มีเวลาว่างออกแบบชีวิตที่อยากเห็น รู้สึกว่าตัวเองลงจากตำแหน่ง ถอดมงกุฎให้พ่อสวมต่อ แม่บอกลูกทุกคนว่าแม่จะทำงานที่แม่รักไปอีกนานไม่มีวันเกษียณ
จริงๆ แล้วแม่พบว่าการได้เป็นแม่คนสนุกมาก ได้อุ้มท้อง ได้ใส่ชุดคลุมท้องสวยๆ ตอนท้องมีคนเอาใจเป็นห่วงใย ได้สิทธิพิเศษสารพัด (โดยเฉพาะจากพ่อ) ได้เข้าห้องคลอดที่เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์มาก พอลูกคลอดแม่เหมือนเกิดใหม่ ได้ทำในสิ่งที่ไม่เคยทำ ได้เรียนรู้ในสิ่งที่ไม่เคยคิดอยากจะเรียนรู้ ได้เป็นทั้งหมอคนแรกและครูคนแรกของลูก ที่สำคัญคือได้รู้ว่าอาม่าและอากงรักแม่มากแค่ไหน
มีความจริงข้อใหม่ที่แม่พึ่งรู้จากอาจารย์หมอเด็กในแนวมนุษยปรัชญาที่มาสอนเมื่อปีที่แล้วว่าลูกแต่ละคนเลือกวิธีเกิดของตัวเอง แม่เก็บความเสียใจมา 21 ปี พูดทุกครั้งก็ยังโกรธตัวเองทุกครั้งว่าไม่ได้คลอดปรางตามธรรมชาติอย่างที่ตั้งใจ
จริงๆ แล้วแม่พบว่าการได้เป็นแม่คนสนุกมาก ได้อุ้มท้อง ได้ใส่ชุดคลุมท้องสวยๆ ตอนท้องมีคนเอาใจเป็นห่วงใย ได้สิทธิพิเศษสารพัด (โดยเฉพาะจากพ่อ) ได้เข้าห้องคลอดที่เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์มาก พอลูกคลอดแม่เหมือนเกิดใหม่ ได้ทำในสิ่งที่ไม่เคยทำ ได้เรียนรู้ในสิ่งที่ไม่เคยคิดอยากจะเรียนรู้ ได้เป็นทั้งหมอคนแรกและครูคนแรกของลูก ที่สำคัญคือได้รู้ว่าอาม่าและอากงรักแม่มากแค่ไหน
มีความจริงข้อใหม่ที่แม่พึ่งรู้จากอาจารย์หมอเด็กในแนวมนุษยปรัชญาที่มาสอนเมื่อปีที่แล้วว่าลูกแต่ละคนเลือกวิธีเกิดของตัวเอง แม่เก็บความเสียใจมา 21 ปี พูดทุกครั้งก็ยังโกรธตัวเองทุกครั้งว่าไม่ได้คลอดปรางตามธรรมชาติอย่างที่ตั้งใจ
คุณหมอท่านบอกว่า “ผมเจอคุณแม่ทั่วโลกที่ยังโกรธและเสียใจกับการผ่าคลอดหรือคลอดลูกก่อนกำหนด อยากจะบอกว่าไม่ต้องเสียใจไปเลยครับ ลูกทุกคนเลือกวิธีลงมาเกิดบนโลกด้วยตัวเองไว้ล่วงหน้าแล้ว” ฟังแล้วคุณแม่อึ้ง แต่แอบโล่งใจเพราะแบกทุกข์นี้มาตั้งนาน
ที่เล่ามาไม่ใช่ว่าแม่จะทิ้งได้ทุกเรื่อง ยังมีร่องรอยที่เหลือไว้ในชีวิตตลอด 21 ปีของการเลี้ยงลูก 3 คนคือโรคบ้าหอบฟาง แม่ยังติดแบกของใส่กระเป๋าไว้เต็มทั้งหมวก ร่ม ผ้าพันคอ ทิชชู กระเป๋าอีกใบใส่น้ำดื่มขวดโต
ข้ออ้างที่ยังแบกก็เพราะตอนเด็กๆ ลูกยังไม่รู้ร้อน รู้หนาว แม่เลยต้องเตรียมอุปกรณ์ทุกอย่างให้ครบ เหมือนมีกระเป๋าโดเรม่อนที่เปิดแล้วได้ของที่ปรารถนาทุกสิ่ง ตอนนี้ลูกโตเป็นวัยรุ่นแล้วแม่ยังบ้าหอบของอยู่ เพราะบางวันมีฝนตกแดดออก ลูกคอแห้งหิวน้ำแบบฉับพลัน คุณแม่ต้องพร้อมเสมอ
อีกเรื่องที่ยังแก้ไม่หายคือโรคซื้อเผื่อ แม่รู้ว่าลูกแต่ละคนชอบกินอาหารและของว่างรสชาติต่างกัน เวลาแม่ซื้อขนมนมเนยเข้าบ้านแม่จะจัดเต็ม ซื้อเผื่อเหลือดีกว่าเผื่อขาด ไปซื้อเสื้อผ้าก็แอบซื้อเผื่อ ทั้งๆ ที่ลูกเลือกซื้อของผ่าน online หมดแล้ว ถ้าใครเห็นแม่ใส่ชุดกระชากวัย โปรดเห็นใจว่านั่นคือเสื้อที่ลูก “ไม่ซื้อ” แม่ก็เลยต้องเอามาใส่แทน
ก่อนจบตอนนี้ แม่ขออนุญาตเชิญชวนลูกและเพื่อนแม่ทุกคนมาร่วมเฉลิมฉลองวัน Earth Day ที่ครบรอบ 50 ปีในปีนี้ แม้ปีนี้จะเป็นปีที่โลกเผชิญความท้าทายมากที่สุด แต่เป็นปีที่มนุษย์มีโอกาสได้แสดงความรักและความเคารพต่อโลกมากที่สุด ฟังแล้วลูกอาจแปลกใจว่าทำไมแม่ไม่เล่าเรื่องลูกต่อให้จบ
แม่รู้สึกว่าตัวเล็กลงทันใดที่ได้รู้ว่าจุดกำเนิดของงานเขียนชิ้นนี้เริ่มขึ้นในวันที่ 22 เมษายน 2560 เป็นวันเดียวกับวัน Global Earth Day โพสต์นี้จึงไม่มีรูปครอบครัวเรา แต่ขอแสดงความเคารพต่อแม่พระธรณีที่ท่านได้ดูแลลูกและโลกของเราตลอดมา ถึงเวลาแล้วที่พวกเราต้องลุกขึ้นมาทำอะไรสักอย่างเพื่อดูแลโลกใบนี้ให้ดีกว่าเดิม แม่เชื่อเสมอว่าการดูแลลูกให้เติบโตเป็นหนุ่มสาวของอนาคตคือส่วนหนึ่งของการดูแลโลกใบนี้ การได้รู้จัก เข้าใจและยอมรับลูกอย่างที่ลูกเป็นจะช่วยให้ลูกรับไม้ดูแลโลกต่อจากพวกเรา เป็นกำลังใจให้ลูกเสมอค่ะ รักลูกมากที่สุด แม่ 22/4/63 |
บริษัท เดอะ ทรี เวิลด์ส ครีเอเตอร์ จำกัด
LINE ID : the3worldscreator
Facebook : www.facebook.com/the3worldscreator
Tel. 093-2459985, 02-5309150
LINE ID : the3worldscreator
Facebook : www.facebook.com/the3worldscreator
Tel. 093-2459985, 02-5309150